ระหว่างปรับปรุงเว็บไซต์ให้กับสมาคมศิษย์เก่าสมัยประถมศึกษา เนื่องจากได้รับมอบหมายจากรุ่นพี่และหัวหน้า ให้ทำเว็บไซต์ของสมาคมศิษย์เก่าแบบจดโดเมนเนมเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ตอนนี้โดเมนยังไม่ได้ย้ายไปไหน และใช้พื้นที่ในเครื่องบริการที่ผมเช่าไว้อยู่ ช่วงนี้มีเวลาติดตามข่าวสารของสมาคมศิษย์เก่า จึงได้นำเนื้อหามาเผยแพร่ผ่านเว็บไซต์ ซึ่งในช่วงต้นฤดูหนาว ประมาณปลายเดือนธันวาคมของทุกปี สมาคมศิษย์เก่าได้รวมตัวกันจัดกิจกรรมคืนสู่เหย้า (Home Coming Day) พบว่า มีกิจกรรมมากมายของสมาคมฯ ศิษย์เก่า และชมรมครูเก่าที่แชร์ทั้งในเพจ และในกลุ่ม จึงรวบรวม และแบ่งปันเรื่องราว ประกอบกับอ่านบทความวิจัยของ อนวัช มีเคลือบและคณะ (2560) และบทความวิชาการในสื่อของ รองศาสตราจารย์ ดร.กฤษมันต์ วัฒนาณรงค์ ที่เขียนเรื่องสมาคมศิษย์เก่าฯ ในเชิงวิชาการ ทำให้เห็นภาพในหลายมุมมองของบรรดาศิษย์เก่าในประเทศไทย

พบโพสต์ในเฟซบุ๊กเรื่องการแสดงน้ำใจของรุ่นพี่ที่มีให้รุ่นน้องที่ขาดแคลนทุนทรัพย์ เป็นกรณีของน้องเอื้อง (สุจิตรา มีบ้านเกิ้ง) ที่เขียนและโพสต์ลงสื่อสังคมโดยเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์สมาคมศิษย์เก่า KKU Alumni ได้เล่าถึงการมอบทุนการศึกษาจากศิษย์พี่ให้ศิษย์น้อง ทำให้นึกถึงภาพมากมายลอยเข้ามา โดยเฉพาะข้อความ Quote ของน้องเอื้อง ตอนหนึ่งที่เขียนว่า “เคยได้รับทุนการศึกษาจากสมาคมค่ะ ตอนเรียนอยู่จะเข้าไปรับทุนทุก ๆ เดือน เมื่อจบมาและมีงานทำพอมีเงินบ้าง จึงอยากแบ่งปันโอกาสนี้ให้กับน้อง ๆ“

การมีศิษย์เก่าเช่นนี้สะท้อนถึงภาพลักษณ์ของสถาบันการศึกษา บทบาทในการสนับสนุนสถาบันการศึกษาของสมาคมศิษย์เก่า ผ่านการมีส่วนร่วมของศิษย์เก่า การปลูกฝังความเอื้ออาทร ความเสียสละ การแสดงความมีน้ำใจ การช่วยเหลือเกื้อกูลของรุ่นพี่ที่มีต่อรุ่นน้อง เป็นสังคมแห่งมิตรภาพอย่างแท้จริง และเชื่อว่าเป็นที่ต้องการในทุกแวดวงการศึกษา

เมื่อค้นคำว่า “ศิษย์เก่าทรงคุณค่า” จาก google.com
จะพบข้อมูลของน้องเอื้อง ปรากฎเป็นรายการแรก

https://web.facebook.com/KKUAlumni/

https://web.facebook.com/photo/